Παραμέρισε όλα τα είδωλά σου

Υπάρχει ένας γνώριμος Θεός που δημιούργησε τα πάντα. Τον έχουμε προσβάλλει, του έχουμε φερθεί λάθος και μας αξίζει αιώνια τιμωρία, αλλά ο Ιησούς Χριστός μπήκε στη θέση μας και πήρε επάνω Του τις αμαρτίες μας. Στην πραγματικότητα όμως, πήρε πάνω Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου. (Α’ Ιωάννου 1:2). Τότε πώς μπορεί κανείς να λάβει το δώρο της αιώνιας ζωής;

Πρώτα απ’όλα πρέπει να παραμερίσουμε όλες τις υπόλοιπες ελπίδες μας για σωτηρία.

Πνιγμός

Η κατάστασή μας μοιάζει σαν να είμαστε μέσα στη θάλασσα με τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει συνεχώς. Ο Ιησούς έχε ήδη εξοφλήσει το χρέος μας, εξασφάλισε τη σωτηρία μας πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια. Μας έχει ήδη ρίξει το σωσίβιο, αλλά τα χέρια μας σφίγγουν ένα σκοινί που είναι δεμένο σε ένα καράβι βυθισμένο βαθιά μέσα στην άβυσσο. Μπορούμε να αφήσουμε το σκοινί όποια στιγμή θέλουμε, αλλά φαίνεται ότι μας δίνει κάποια σιγουριά, μας καθησυχάζει και μας παρηγορεί. Το νερό όμως ανεβαίνει και το σκοινί δεν μακραίνει περισσότερο.

Έχουμε 3 επιλογές.

1. Εξακολουθούμε να κρατάμε το σκοινί και το νερό ανεβαίνει σε σημείο που πνιγόμαστε.
2. Αφήνουμε το σκοινί και επιπλέουμε μέσα σε μια θάλασσα από ιδέες, ελπίζοντας να βρούμε ένα άλλο σκοινί δεμένο σε κάποιο άλλο αντικείμενο στο βυθό της θάλασσας. Παρ’όλα αυτά, το νερό θα συνεχίσει να ανεβαίνει, όσο μακρύ και να είναι το σκοινί που μπορεί να βρούμε.
3. Αφήνουμε το σκοινί και αρπάζουμε το σωσίβιο.

Η μόνη μας πραγματική ελπίδα σωτηρίας είναι να αφεθούμε και να αρπάξουμε την προσφορά Του. Πρέπει να εμπιστευθούμε ότι έκανε για μας ο Χριστός.

Μόνο Αυτόν.

“Δεν θα υπάρχουν για σένα άλλοι θεοί εκτός από μένα.” – Έξοδος 20:3

Μόλις ο Θεός έδωσε στον Μωυσή την πιο πάνω εντολή, ο Μωυσής κατέβηκε από το βουνό και είδε τα παιδιά του Ισραήλ να προσκυνούν μια ψεύτικη αγελάδα. Ο Θεός δεν θα δεχτεί να είναι ένας από τους θεούς σου. Δεν είναι ισότιμος ή σύμφωνος με τα αγάλματα από ξύλο, πηλό ή χρυσό. Δεν είναι μέσα σ’ένα δωμάτιο γεμάτο από θεούς να περιμένει να Τον επικαλεσθούν οι ακόλουθοί Του. Αυτός δημιούργησε τα πάντα. Είναι πριν από όλα και εκτός όλων!

Καλός εγωιστής

Πολλές φορές διδάσκουμε στα μικρά παιδιά ότι πρέπει να μοιράζονται πράγματα, αλλά για ορισμένα πράγματα όχι μόνο δεν τους ζητάμε κάτι τέτοιο αλλά και τα μαλώνουμε κιόλας. Ένα από αυτά τα πράγματα είναι η σύζυγος. Δεν χρειάζεται να μοιραστεί κανείς τη γυναίκα του με κανέναν άλλον άντρα. Έχει υποσχεθεί πίστη ο ένας στην άλλη και η ένωσή τους είναι καλή και άγια και πρέπει να φυλάγεται πιστά.

Σε όλη την Αγία Γραφή ο Θεός ξεκαθαρίζει ότι δεν ενδιαφέρεται να μοιραστεί το λαό Του με τους ψεύτικους θεούς σ’αυτόν τον κόσμο. Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος ώστε να σου επιτρέπει να κάνεις ότι θέλεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα λάβει μέρος στις πράξεις σου. Μπορείς να διαλέξεις Αυτόν ή τα είδωλά σου, είναι δική σου επιλογή. Μπορείς να εξακολουθήσεις να κρατάς το σκοινί ή να πάρεις το σωσίβιο, αλλά δεν γίνεται να έχεις και τα δύο.

“Θυμόμαστε αδιάκοπα ενώπιον του Θεού Πατέρα μας την ενεργό σας πίστη, την έμπρακτη αγάπη και τη σταθερή ελπίδα σας στον ερχομό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.” Προς Θεσσαλονικείς Α’ 1:9

Αλλάξτε 

Όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας κήρυτταν για τον Ιησού στα Λύστρα ο λαός ήθελε να προσκυνήσει αυτούς για θεούς. Ο Παύλος, με ετοιμότητα, αρνήθηκε να τον προσκυνούν και τους ενθάρρυνε να στραφούν στον αληθινό Θεό.

“Στα Λύστρα ήταν ένας άνθρωπος με παράλυτα πόδια, κουτσός εκ γενετής, ποτέ στη ζωή του δεν είχε περπατήσει. Αυτός καθόταν κι άκουγε τον Παύλο που μιλούσε. Ο Παύλος τον κοίταξε καλά και είδε ότι έχει την πίστη πως θα γιατρευτεί. Του είπε λοιπόν με δυνατή φωνή: “Σήκω όρθιος στα πόδια σου!” Ο άνθρωπος πήδηξε πάνω κι άρχισε να περπατάει. Τα πλήθη, βλέποντας αυτό που έκανε ο Παύλος, φώναζαν δυνατά στη λυκαονική τους γλώσσα κι έλεγαν: “Οι θεοί πήραν τη μορφή ανθρώπων και κατέβηκαν σ’εμάς!” Και ονόμαζαν το Βαρνάβα Δία και τον Παύλο Ερμή, γιατί αυτός κυρίως μιλούσε. Ο ιερέας στο ναό του Δία που ήταν μπροστά στην πόλη τους, έφερε στην πύλη της πόλης ταύρους και στεφάνια και ήθελε μαζί με το πλήθος να τους προσφέρει θυσία. Όταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος κατάλαβαν τι ήθελαν να κάνουν, διέρρηξαν τα ιμάτιά τους με αποτροπιασμό και πήδηξαν μέσα στο πλήθος φωνάζοντας: “Άνθρωποι, τι είναι αυτά που κάνετε; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, θνητοί σαν κι εσάς. Θέλουμε να σας φέρουμε το χαρμόσυνο μήνυμα, να εγκαταλείψετε αυτούς τους ανύπαρκτους θεούς και να στραφείτε στο ζωντανό Θεό, αυτόν που δημιούργησε τον ουρανό, τη γη, τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σ’αυτά:” Πράξεις Αποστόλων 14:8-15

Αργότερα, όταν ο Παύλος μίλησε ενώπιον του βασιλιά Αγρίππα, του διηγήθηκε τα λόγια που του είχε πει ο Ιησούς όταν σώθηκε:

“Εγώ ρώτησα: “ποιος είσαι, Κύριε;” Κι εκείνος απάντησε: “εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και στάσου στα πόδια σου. Γι’αυτό σου φανερώθηκα: για να σε πάρω στην υπηρεσία μου και να σε καταστήσω μάρτυρα γι’αυτά που είδες και γι’αυτά που θα σου δείξω ακόμη. Θα σε προστατεύω από το λαό σου και από τους εθνικούς, στους οποίους εγώ σε στέλνω, για ν’ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως κι από την εξουσία του σατανά στο Θεό. Γιατί, αν πιστέψουν σ’εμένα θα λάβουν τη συγχώρηση των αμαρτιών τους και μια θέση ανάμεσα σ’εκείνους που ανήκουν στο Θεό.” Πράξεις Αποστόλων 26:15-18

Νεκρές πράξεις

Όπως εμείς πρέπει να παραμερίσουμε όλους τους ψεύτικους θεούς έτσι πρέπει να παραμερίσουμε και όλες τις ψεύτικες ελπίδες για σωτηρία. Ο Θεός ταπεινώθηκε, ενσαρκώθηκε, υπέφερε και πέθανε για να συγχωρέσει τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Τότε κάποιος μπορεί να πει: “Θα προτιμούσα μόνο να δώσω χρήματα στον τάδε σύλλογο που φροντίζει τα τραυματισμένα ζώα.” Τι θα σκεφτόταν τότε ο Θεός; Λογικά, αυτό δεν θα αποτελούσε αποδεκτό υποκατάστατο.

Όταν ο Ιησούς κύρητε το γνωστό κύρηγμα στο όρος των ελαιών, λίγο πριν ολοκληρώσει το λόγο του, είπε τα εξής:

“Στη βασιλεία του Θεού δεν θα μπει όποιος μου λέει “Κύριε, Κύριε”, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου. Την ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά σου; Δε διώξαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε τόσα θαύματα στο όνομά σου;” Και τότε θα τους πω κι εγώ: “ποτέ δε σας ήξερα, φύγετε από μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού.” Κατά Ματθαίον 7:21-23

Ο Ιησούς μας έδειξε ότι θα υπήρχαν άνθρωποι που εμπιστεύονται τις προσπάθειές τους και ακόμα και καλές πράξεις ώστε να κερδίσουν την είσοδο στον Παράδεισο. Ο Ιησούς είπε ότι, θα πρέπει να τους ανακοινώσει ότι ποτέ δεν τους ήξερε. Ποτέ δεν υπήρξαν μέλος της οικογένειάς του.

Η ίδια άποψη επαναλαμβάνεται στην επιστολή προς Εβραίους

“Ας αφήσουμε λοιπόν τις στοιχειώδεις χριστιανικές διδασκαλίες κι ας προχωρήσουμε προς την τελειότητα. Ας μην κάνουμε πάλι λόγο για μετάνοια από νεκρά έργα, για πίστη στο Θεό,” Προς Εβραίους 6:1

Συμπέρασμα

Είναι σαν να πετάει κανείς με αεροπλάνο. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανεβαίνουν στο αεροπλάνο και απλά εμπιστεύονται τον πιλότο να τους πάει ασφαλείς στον προορισμό τους. Ο προορισμός μας είναι ο ουρανός, ο Ιησούς είναι ο πιλότος μας.

Είσαι έτοιμος να αφήσεις πίσω το αλεξίπτωτό σου και να εμπιστευτείς τον Πιλότο, τον Ιησού Χριστό;